|
INFO (źródło - Wikipedia)
Frisbee – termin, którym określa się latające dyski (talerze) używane w sporcie i rekreacji, choć sama nazwa frisbee jest zastrzeżonym znakiem towarowym firmy Wham-O dla produktów opartych na pomyśle Freda Morrisona. Typowe frisbee ma kształt talerza średnicy ok. 20–25 cm i jest wykonane z tworzywa sztucznego. W zależności od zastosowań frisbee mogą się znacznie różnić rozmiarem, ciężarem, twardością materiału i innymi parametrami, które wpływają na zachowanie się frisbee w locie.
Frisbee lata dzięki sile nośnej wytwarzanej przez różnicę ciśnienia powietrza nad i pod dyskiem. Ruch obrotowy stabilizuje lot. Dzięki temu rzucone frisbee może przelecieć nawet kilkaset metrów. Zabawa frisbee polega na rzucaniu i łapaniu, jednak wokół tych prostych zasad zbudowano wiele gier, m.in.:
Freestyle frisbee
Freestyle frisbee to widowiskowa dyscyplina sportu polegająca na wykonywaniu ewolucji (trików) z latającym dyskiem. Sport ten został zapoczątkowany w latach 70. w USA. W 2007 roku z inicjatywy pierwszych graczy powstało Polskie Stowarzyszenie Freestyle Frisbee. Do gry używa się z reguły 160-gramowych dysków, z głębokimi brzegami. Ma to wpływ na aerodynamikę.
Istotą każdej odmiany gry we frisbee jest nadanie dyskowi jak największej rotacji (spinu), dzięki któremu może on stabilnie i długo latać. Właśnie ten spin jest podstawą trików w freestyle frisbee: przyjmując rzut gracz balansuje i kręci dyskiem na czubkach palców rąk co daje czas i możliwości na wykonywanie wielu ewolucji. Jest to tzw. nail delay. Przypomina to kręcenie piłki od koszykówki na palcu. Tak kontrolując frisbee zawodnik może je podbijać, przerzucać za plecami, przenosić pod nogami, przetaczać po sobie, oraz – na koniec – łapać je w widowiskowy sposób. Przy odrobinie stałego wiatru podtrzymywany podmuchami kręcący się dysk dłużej wisi w powietrzu. Gracz może zwiększać jego rotację uderzając ręką w brzeg, przekazywać go innej osobie lub odbijać go pod wiatr tak aby powracał do niego. Wymaga to szybkiej oceny sytuacji (kierunek lotu, wiatr, siła uderzenia, spin). Ta metoda to airbrushing.
Improwizując (stąd "freestyle") przy pomocy powyższych technik łączy się kolejne ruchy w efektowne kombinacje.
Ultimate frisbee – gra zespołowa z użyciem frisbee łącząca w sobie elementy koszykówki, piłki nożnej, piłki ręcznej i rugby. Jest bardzo dynamiczna i widowiskowa, od graczy wymaga wytrzymałości, szybkości i zręczności, lecz jednocześnie proste zasady czynią ją bardzo łatwą do opanowania dla początkujących. Podstawowymi zasadami ultimate są brak fizycznego kontaktu pomiędzy graczami oraz fair play.
W rozgrywce uczestniczą dwie siedmioosobowe drużyny. Boisko do gry ma wymiary 100 x 37 metrów, lecz wymiary mogą ulec nieznacznej zmianie, w zależności od warunków i możliwości organizatorów meczu. Na obu końcach boiska znajdują się strefy punktowe długości 18 m. (zwane "zonami") Drużyna atakująca zdobywa punkty łapiąc frisbee w strefie punktowej (zonie) przeciwnika, zaś drużyna broniąca stara się jej przeszkodzić i przejąć frisbee. Zawodnicy nie mogą biegać z frisbee, po złapaniu dysku należy się zatrzymać i nie odrywając jednej nogi od podłoża, rzucić go do następnego zawodnika. Jeżeli dysk upadnie na ziemię, zostanie złapany poza boiskiem, zostanie przechwycony lub strącony na ziemię przez zawodnika drużyny broniącej inicjatywę przejmuje drużyna która wcześniej broniła, a drużyna atakująca przechodzi do obrony. W przypadku rozgrywek na piasku lub hali wielkość boiska ulega zmniejszeniu. Najczęściej w takich warunkach na boisku gra pięciu zawodników.
W Ultimate frisbee nie uczestniczą arbitrzy. Wszystkie kwestie sporne rozwiązują sami zawodnicy w myśl zasady fair play. W wypadku różnicy zdań sporne zagranie jest powtarzane.
http://pl.wikipedia.org
|
